eind augustus... reeds

Een nieuw verslagje, weinig zin en weinig tijd om veel te schrijven dus ik hou het deze keer (echt!) kort.

Maandag en dinsdag waren uitlopers van ziekjes zijn. Veel zakdoeken vol gesnoten. Veel melk met honing gedronken. En thee. Woensdag gaan supporteren voor Guatemala. Ze speelden zwak en verloren, tegen de Verenigde Staten van Amerika die zo mogelijk nog slechter speelden maar wel een goal maakten – ook al heeft niemand echt bewust gezien hoe werd gemaakt. Veel lelijke woorden bijgeleerd. Guatemalteken zijn zot als het op supporteren aankomt, de waves en toeters, de op en neer bewegende rijtjes, de vlaggen op de kaken, de blauw-wit gemanicuurde nagels, de bandana’s en hoedjes waren niet te tellen. En ze kunnen allemaal de nationale hymne uit het hoofd, met het hand op het hart. En vanzelfsprekend was het de arbiter zijn schuld dat ze verloren. En ik was de gringa uit het gezelchap.

Donderdag en vrijdag enkele organisaties in het nationale paleis bezocht. Het nationale paleis is een beetje van een doolhof.

Vrijdag in de vooravond doorgebracht op de top van ons dak. Daarna eens goed uitgegaan. Salsa proberen dansen. Te vroeg naar huis gekeerd (om 1 uur sluit alles, altijd, verplicht).

Zaterdag naar Antigua gegaan (wetenschappelijke boekenwinkel willen bezoeken) om te constateren dat die niet open was. Toen ik naar huis wou met de bus vlug nog een plaspauze ingelast in het eerste beste cafe waar ik moest wachten op een bezet toilet, en opeens Nadine buitenkwam. Ik mocht terugrijden met Nadine. Op weg naar huis nog twee mensen tegengekomen die ik de vrijdag had leren kennen en per ongeluk ook in Antigua waren. Hoe klein kan de wereld zijn.

Thesiscrisis gehad toen Nadine me opeens begon te vragen wat ik in ’s hemelsnaam aan het onderzoeken was, dat iets als feminicide helemaa niet bestaat, een constructie is van een bende lesbische feministen, en dat ik mij de hele tijd in die feministische kringen begeef ik gebrainwashed wordt en dus dringend eens een boek van haar moet lezen.

Zaterdag vervroegd bed ingekropen met thesisstress. Zondag opgestaan om te genieten van een prachtige, hete dag. Een beetje gekalmeerd door Caren. Samen koken met de huisgenoten en samen te relaxen op het terras, afgesloten met een ijsje en een filmpje. Meer moest dat niet zijn.

Wat betreft de thesis – die resulteert in een emotionele thesiscocktail, including de ups (ik ben goed bezig! Yes!) als downs (ik heb nog niet veel, uiteindelijk herhaal ik steeds wat ik reeds las, breng ik niet echt iets nieuws aan, en begeef ik mij (??) te vaak (??) in feministische kringen?). Maar de interviews zijn begonnen, de ene al interessanter dan de andere, en Carmen is eindelijk (!) gelokaliseerd.

Voila, week voorbij. Tot volgende!